وطن یعنی درختی ریشه در خاک / اصیل و سالم و پر بهره و پاک

وطن خاکی سراسر افتخار است /که از جمشید و از کی یادگار است

وطن یعنی سرود پاک بودن / نگهبان تمام خاک بودن

وطن یعنی نژاد آریایی / نجابت، مهرورزی، باصفایی

وطن یعنی سرود رقص آتش / به استقبال نوروز فره وش

وطن خاک اشو، زرتشت جاوید / که دل را می برد تا اوج خورشید

وطن یعنی اوستا خواندن دل / به آیین اهورا ماندن دل

وطن تیر و کمان آرش ماست / سیاوش های غرق آتش ماست

وطن فردوسی و شهنامه اوست / که ایران زنده از هنگامه ی اوست

وطن آوای رخش و بانگ شبدیز / خروش رستم و گلبانگ پرویز

وطن شیرین خسرو پرور ماست / صدای تیشه افسونگر ماست

وطن نقش و نگار تخت جمشید / شکوه روزگار تخت جمشید

وطن منشور آزادی کوروش / شکوه جوشش خون سیاوش

وطن یعنی هنر یعنی ظرافت / نقوش فرش در اوج لطافت

وطن یعنی بلندای دماوند / ز قهر ملتش ضحاک در بند

وطن یعنی شفا، قانون، اشارت / خرد بنشسته در قلب عبارت

وطن یعنی سرود مهربانی / وطن یعنی شکوه همزبانی

وطن یعنی درفش کاویانی / سپید و سرخ و سبزی جاودانی

به پشت شیر خورشیدی درخشان / نشان قدرت و فرهنگ ایران

وطن یعنی صدای شعر نیما / طنین جان فضای موج دریا

وطن یعنی دیار عشق و امید / دیار ماندگار نسل خورشید

وطن یعنی خزر، صیاد جنگل/ خلیج پارس، رقص نور مشعل

کنون ای هم وطن، ای جان جانان / بیا با ما بگو پاینده ایران